खूंदन तौ धरती सहै, बाढ़ सहै बनराइ | कुसबद तौ हरिजन सहै, दूजै सह्या न जाइ || - khoondan tau dharatee sahai, baadh sahai banarai | kusabad tau harijan sahai, doojai sahya na jai || : कबीर
सीतलता तब जाणियें, समिता रहै समाइ | पष छाँड़ै निरपष रहै, सबद न देष्या जाइ || - seetalata tab jaaniyen, samita rahai samai | pash chhaandai nirapash rahai, sabad na deshya jai || : कबीर
जो ऊग्या सो आंथवै, फूल्या सो कुमिलाइ | जो चिणियां सो ढहि पड़ै, जो आया सो जाइ || - jo oogya so aanthavai, phoolya so kumilai | jo chiniyaan so dhahi padai, jo aaya so jai || : कबीर
गोत्यंद के गुण बहुत हैं, लिखै जु हिरदै मांहि | डरता पाणी जा पीऊं, मति वै धोये जाहि || - gotyand ke gun bahut hain, likhai ju hiradai maanhi | darata paanee ja peeoon, mati vai dhoye jaahi || : कबीर
नीर पियावत क्या फिरै, सायर घर-घर बारि | जो त्रिषावन्त होइगा, सो पीवेगा झखमारि || - neer piyaavat kya phirai, saayar ghar-ghar baari | jo trishaavant hoiga, so peevega jhakhamaari || : कबीर
निंदक नियारे राखिये, आंगन कुटि छबाय | बिन पाणी बिन सबुना, निरमल करै सुभाय || - nindak niyaare raakhiye, aangan kuti chhabaay | bin paanee bin sabuna, niramal karai subhaay || : कबीर
पदारथ पेलि करि, कंकर लीया हाथि | जोड़ी बिछटी हंस की, पड़या बगां के साथि || - padaarath peli kari, kankar leeya haathi | jodee bichhatee hans kee, padaya bagaan ke saathi || : कबीर
बारी-बारी आपणीं, चले पियारे म्यंत | तेरी बारी रे जिया, नेड़ी आवै निंत || - baaree-baaree aapaneen, chale piyaare myant | teree baaree re jiya, nedee aavai nint || : कबीर
गुरु को कीजै दण्डव कोटि-कोटि परनाम | कीट न जाने भृगं को, गुरु करले आप समान || - guru ko keejai dandav koti-koti paranaam | keet na jaane bhrgan ko, guru karale aap samaan || : कबीर
गुरु सों ज्ञान जु लीजिये सीस दीजिए दान | बहुतक भोदूँ बहि गये, राखि जीव अभिमान || - guru son gyaan ju leejiye sees deejie daan | bahutak bhodoon bahi gaye, raakhi jeev abhimaan || : कबीर
सब काहू का लीजिये, साचां सबद निहार | पच्छपात ना कीजिये कहै कबीर विचार || - sab kaahoo ka leejiye, saachaan sabad nihaar | pachchhapaat na keejiye kahai kabeer vichaar || : कबीर
सुरति करौ मेरे साइयां, हम हैं भोजन माहिं | आपे ही बहि जाहिंगे, जौ नहिं पकरौ बाहिं || - surati karau mere saiyaan, ham hain bhojan maahin | aape hee bahi jaahinge, jau nahin pakarau baahin || : कबीर
क्या मुख लै बिनती करौं, लाज आवत है मोहि | तुम देखत ओगुन करौं, कैसे भावों तोहि || - kya mukh lai binatee karaun, laaj aavat hai mohi | tum dekhat ogun karaun, kaise bhaavon tohi || : कबीर
हीरा परा बजार में, रहा छार लपिटाइ | ब तक मूरख चलि गये पारखि लिया उठाइ || - heera para bajaar mein, raha chhaar lapitai | ba tak moorakh chali gaye paarakhi liya uthai || : कबीर
कबीर सिरजन हार बिन, मेरा हित न कोइ | गुण औगुण बिहणै नहीं, स्वारथ बँधी लोइ || - kabeer sirajan haar bin, mera hit na koi | gun augun bihanai nahin, svaarath bandhee loi || : कबीर
गुरु की आज्ञा आवै, गुरु की आज्ञा जाय | कहैं कबीर सो सन्त हैं, आवागमन नशाय || - guru kee aagya aavai, guru kee aagya jaay | kahain kabeer so sant hain, aavaagaman nashaay || : कबीर
गुरु पारस को अन्तरो, जानत है सब सन्त | वह लोहा कंचन करे, ये करि लेय महन्त || - guru paaras ko antaro, jaanat hai sab sant | vah loha kanchan kare, ye kari ley mahant || : कबीर
कुमति कीच चेला भरा, गुरु ज्ञान जल होय | जनम-जनम का मोरचा, पल में डारे धोय || - kumati keech chela bhara, guru gyaan jal hoy | janam-janam ka moracha, pal mein daare dhoy || : कबीर
गुरु सों प्रीति निबाहिये, जेहि तत निबटै सन्त | प्रेम बिना ढिग दूर है, प्रेम निकट गुरु कन्त || - guru son preeti nibaahiye, jehi tat nibatai sant | prem bina dhig door hai, prem nikat guru kant || : कबीर
लच्छ कोष जो गुरु बसै, दीजै सुरति पठाय | शब्द तुरी बसवार है, छिन आवै छिन जाय || - lachchh kosh jo guru basai, deejai surati pathaay | shabd turee basavaar hai, chhin aavai chhin jaay || : कबीर
गुरु मूरति गति चन्द्रमा, सेवक नैन चकोर | आठ पहर निरखता रहे, गुरु मूरति की ओर || - guru moorati gati chandrama, sevak nain chakor | aath pahar nirakhata rahe, guru moorati kee or || : कबीर
गुरु को सिर राखिये, चलिये आज्ञा माहिं | कहैं कबीर ता दास को, तीन लोक भय नहिं || - guru ko sir raakhiye, chaliye aagya maahin | kahain kabeer ta daas ko, teen lok bhay nahin || : कबीर
गुरु कुम्हार सिष कुंभ है, गढ़ि-गढ़ि काढ़ै खोट | अन्तर हाथ सहार दै, बाहर बाहै चोट || - guru kumhaar sish kumbh hai, gadhi-gadhi kaadhai khot | antar haath sahaar dai, baahar baahai chot || : कबीर
गुरु समान दाता नहीं, याचक सीष समान | तीन लोक की सम्पदा, सो गुरु दीन्ही दान || - guru samaan daata nahin, yaachak seesh samaan | teen lok kee sampada, so guru deenhee daan || : कबीर
जो गुरु बसै बनारसी, सीष समुन्दर तीर | एक पलक बिसरे नहीं, जो गुण होय शरीर || - jo guru basai banaarasee, seesh samundar teer | ek palak bisare nahin, jo gun hoy shareer || : कबीर